Himalaya gebergte
20 December 2013 | Nepal, Lukla
Ruim 15 jaar geleden nam mijn moeder me mee naar een film. Deze film ging over bergen beklimmen. De mount everest. Als klein meisje raakte ik geinspireerd door deze film. Mijn droom was om hetzelfde te doen als de mannen uit de film: de top of the world bereiken!
Dit jaar heb ik de kans om mijn kinderdroom waar te maken: mount everest basecamp!
Vorige week zondag kwam ik aan in Lukla waar het grote avontuur is gestart (het gevaarlijkste vliegveld ter wereld). Het is zo gevaarlijk omdat de landingsbaan erg kort is, er een afgrond is na de landingsbaan en er overal bergen zijn. Vorige maand is er nog een vliegtuig gecrasht... Gelukkig ben ik helemaal veilig aangekomen in Lukla :)!
Om de mount everest te beklimmen moet je circa 55 a 60 km lopen. In totaal klim je circa 7500 meter. Berg op, berg af. Dit is enkel de heenreis. Deze wandeling heb ik 6 dagen gedaan (exclusief 2 rust dagen om te acclimiteseren zodat je lichaam aan het lage zuurstof gehalte kan wennen). Het hoogste wat ik ben geweest is Kala Pattar met mooi uitzicht op de mount Everest: 5545m. Basecamp lag iets lager. Omdat het laagseizoen is was er op basecamp geen tentenkamp, alleen ijs en rotsen! Op basecamp was er ruim 50% minder zuurstof dan dat ik gewend ben. Dit was ook erg zwaar. Vanaf Namche Bazar op circa 3440m had ik al klachten van hoogteziekte; misselijk, hoofdpijn, etc. Hoe hoger ik ging hoe zwaarder het werd, tot huilens aan toe. Vanaf circa 4100m deden de spieren van mn longen pijn omdat ik zo naar adem moest happen en dus werd ademen ook lastiger. Hoogteziekte is een dodelijke ziekte, ik heb gehoord dat er een week geleden nog twee mensen aan zijn overleden. Toen ik op 4100m hoogte zat, had ik blauwe lippen en voelde ik me erg ziek. Die nacht was ik ook bang om dood te gaan!!
Ik sliep in teahouses. Dit zijn huizen van Nepalezen waar alle trekkers overnachten :) 's Nachts vroor het in binnen omdat ze hier helaas geen centrale verwarming hebben :P Tandpasta en babywipes die bevroren waren, maar ook het water uit de kraan en wc. Dit betekende geen douche en geen handen wassen voor een week!
De nepalezen zijn over het algemeen heel vriendelijk en oprecht :) En heb me altijd veilig gevoeld. Ik heb de reis zonder gids gedaan en zonder een porter. Een porter is iemand die je tas draagt. Met m'n rugzak op avontuur!! Ik heb mensen ontmoet waar ik samen mee wandelde, vooral toen ik hoog zat en het zwaarder werd was dit heel fijn. Ik heb ook hele stukken alleen gelopen door de himalaya's omdat het looptempo anders was.
Anyways, het was het zwaarste van mijn leven! Ik heb m'n droom waar gemaakt en ik kan nu wel zeggen dat ik echt 'into the wild' ben gegaan :)
Op dit moment zit ik vast in Lukla, vanaf hier vertrekt mijn vliegtuig naar Kathmandu. Het is slecht weer dus het kan zijn dat ik hier nog een week vast zit. In de teahouses geef ik Nederlandse lessen en vertel ik spook verhalen onder het genot van een Everest-biertje!
Liefs uit Lukla!
Dit jaar heb ik de kans om mijn kinderdroom waar te maken: mount everest basecamp!
Vorige week zondag kwam ik aan in Lukla waar het grote avontuur is gestart (het gevaarlijkste vliegveld ter wereld). Het is zo gevaarlijk omdat de landingsbaan erg kort is, er een afgrond is na de landingsbaan en er overal bergen zijn. Vorige maand is er nog een vliegtuig gecrasht... Gelukkig ben ik helemaal veilig aangekomen in Lukla :)!
Om de mount everest te beklimmen moet je circa 55 a 60 km lopen. In totaal klim je circa 7500 meter. Berg op, berg af. Dit is enkel de heenreis. Deze wandeling heb ik 6 dagen gedaan (exclusief 2 rust dagen om te acclimiteseren zodat je lichaam aan het lage zuurstof gehalte kan wennen). Het hoogste wat ik ben geweest is Kala Pattar met mooi uitzicht op de mount Everest: 5545m. Basecamp lag iets lager. Omdat het laagseizoen is was er op basecamp geen tentenkamp, alleen ijs en rotsen! Op basecamp was er ruim 50% minder zuurstof dan dat ik gewend ben. Dit was ook erg zwaar. Vanaf Namche Bazar op circa 3440m had ik al klachten van hoogteziekte; misselijk, hoofdpijn, etc. Hoe hoger ik ging hoe zwaarder het werd, tot huilens aan toe. Vanaf circa 4100m deden de spieren van mn longen pijn omdat ik zo naar adem moest happen en dus werd ademen ook lastiger. Hoogteziekte is een dodelijke ziekte, ik heb gehoord dat er een week geleden nog twee mensen aan zijn overleden. Toen ik op 4100m hoogte zat, had ik blauwe lippen en voelde ik me erg ziek. Die nacht was ik ook bang om dood te gaan!!
Ik sliep in teahouses. Dit zijn huizen van Nepalezen waar alle trekkers overnachten :) 's Nachts vroor het in binnen omdat ze hier helaas geen centrale verwarming hebben :P Tandpasta en babywipes die bevroren waren, maar ook het water uit de kraan en wc. Dit betekende geen douche en geen handen wassen voor een week!
De nepalezen zijn over het algemeen heel vriendelijk en oprecht :) En heb me altijd veilig gevoeld. Ik heb de reis zonder gids gedaan en zonder een porter. Een porter is iemand die je tas draagt. Met m'n rugzak op avontuur!! Ik heb mensen ontmoet waar ik samen mee wandelde, vooral toen ik hoog zat en het zwaarder werd was dit heel fijn. Ik heb ook hele stukken alleen gelopen door de himalaya's omdat het looptempo anders was.
Anyways, het was het zwaarste van mijn leven! Ik heb m'n droom waar gemaakt en ik kan nu wel zeggen dat ik echt 'into the wild' ben gegaan :)
Op dit moment zit ik vast in Lukla, vanaf hier vertrekt mijn vliegtuig naar Kathmandu. Het is slecht weer dus het kan zijn dat ik hier nog een week vast zit. In de teahouses geef ik Nederlandse lessen en vertel ik spook verhalen onder het genot van een Everest-biertje!
Liefs uit Lukla!
-
20 December 2013 - 09:02
Edith:
Een leuke leespauze tussen het harde studeren door! Wat knap Babsie, je bent een held! :-)
Ook een van mijn dromen om dat ooit te kunnen waarmaken.
Liefs vanuit Antwerpen! -
20 December 2013 - 09:06
Fimke:
Heel leuk om te lezen Babette!!! Super goed van je! Liefs -
20 December 2013 - 09:11
Johan:
Dit is wel even heer serieus Babette! Geweldig verhaal. heel tof dat je je kinderdroom hebt waargemaakt. Niet zonder risico's als ik het zo lees. Mag hopen dat je backpack lichter was als op Ozora want die was niet te houden! Veel plezier nog daar!
Liefs,
Johan -
20 December 2013 - 12:18
Beatrix:
Jeetje Babette, dat klinkt heftig zeg. En dat vanwege een film van het Omniversum in Den Haag.
Ga het nu maar rustig aan doen hoor, dat heb je wel verdiend ;-) xxx -
20 December 2013 - 14:33
Hanna:
Waauuwwie Babettie, super knap en mooi en stoer en heftig! En inspirerend! Enjoy xxx -
20 December 2013 - 15:44
Carly:
Wat een kanjer!!!!! Xx -
21 December 2013 - 15:13
Robert:
Hoi Babette, je bent een kanjer. Knap van je dat je je grenzen opzoekt van je zowel fysieke als psychische gesteldheid. Mooi dat je een van je dromen kan waar maken. Heel veel succes met je verdere reis en wees voorzichtig. Alvast fijne feestdagen en een gezond en gelukkig 2014 toegewenst.
Groetjesss Robèrt. -
26 December 2013 - 12:50
Ingrid:
Wat een belevenis. Ik vind het enorm wat je gedaan hebt. Het lijkt me wel heel eng, zo'n ervaring met die hoogte. Veel plezier.
-
31 December 2013 - 11:09
Sjors:
Briljant! Heel vet babiiiiiii! Fijne jaarwisseling daar! Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
